‘Kom, we lezen nog een keer goed wat er staat. Volgens mij moeten we toch echt híer rechts.’ Twee zinnen die mijn zusje Arjenne en ik tijdens onze wandelingen over het Friese Kustpad nogal vaak herhalen. De route volgens is namelijk één van onze grootste uitdagingen.
Samen wandelen
Op 3 januari 2023 zijn we samen begonnen aan wat officieel het Nederlands Kustpad deel 3 Friesland – Groningen heet en dat loopt van Stavoren tot aan Noaberbrug tegen de Duitse grens aan. Het deel in Friesland, van Stavoren naar Lauwersoog, is ruim 130 kilometer lang. We vinden het iedere keer een feestje om een nieuwe route te lopen. Maar we hebben ook te maken met serieuze uitdagingen en daar willen we als ‘tweedejaars’ best een boekje over open doen.
Het Friese Kustpad is overigens onderdeel van het Nederlands Kustpad, het langste aaneengesloten wandelpad van Nederland (725 kilometer).
Uitdaging 1: Hoe komen we terug van B naar A?Als je een route loopt op een wandelpad dat geen ‘rondje’ is, moet je op de een of andere manier weer bij het beginpunt zien te komen. Maar hoe? Het antwoord op deze vraag heeft me er zo’n drie jaar van weerhouden om überhaupt aan het Friese Kustpad te beginnen.In eerste instantie wilde ik het Friese Kustpad alleen lopen – me-time en mijn hoofd leeg wandelen was het idee – dus overwoog ik de terugweg te gaan skeeleren en heel snel daarna om een vouwfiets te kopen. Maar na drie kwartier autorijden en drie uur wandelen nog dertig minuten terugfietsen trok me niet genoeg. Ik overwoog het openbaar vervoer, maar niet overal rijdt een trein of zelfs een bus, waardoor ik nóg langer onderweg zou zijn. Mijn zusje vragen of ze samen met mij de uitdaging wilde aangaan was het allerbeste idee. We parkeren altijd een auto bij het eindpunt van onze wandeletappe en rijden dan samen naar het beginpunt. Aan het eind van de wandelroute rijden we weer naar A. Efficiënt en zóveel gezelliger.
Uitdaging 2: Welke kant moeten we op?‘We moeten echt een recensie schrijven dat de routebeschrijving niet klopt.’‘Er loopt natuurlijk ook niet iedere week iemand de route om te checken of alle bordjes die genoemd worden in het boekje er nog wel staan.’‘Of dat het “graspaadje” er nog wel ligt,’ zei ze licht geïrriteerd. ‘Volgens mij heeft de boer het gewoon omgeploegd.’‘Kom, we lezen nog een keer goed wat er staat. Volgens mij moeten we toch echt híer rechts.’‘Maar er is alleen maar water! Hier kúnnen we niet oversteken.’Oké. Kletsen en nog meer kletsen en tegelijk een wandelroute volgen in een boekje is niet onze sterkste kant. We denken altijd dat het aan de routebeschrijving ligt. We lopen ook altijd een kilometer extra. Maar we komen ook steeds opnieuw weer uit bij onze auto – lang leve google maps – via welke weg dan ook.Uitdaging 3: Waar kunnen we plassen?Als ik een paar uur van huis ben, voornamelijk in de natuur, is ‘waar kan ik plassen?’ een serieuze vraag. Voordat we vertrekken google ik of er ergens op de wandelroute een toilet is. Meestal moeten we overigens al naar het toilet voordat we aan de etappe beginnen, want we zaten immers al een tijdje in de auto, met een kop thee of koffie, want daar menen we niet zonder te kunnen. Tegenwoordig plan ik daarom zo dicht mogelijk bij het startpunt een bezoek aan een benzinepomp mét toilet.
En op de wandelroute?
We mochten al eens op een havenkantoor naar het toilet of in een kleedkamer van een voetbalclub. Dat is toch een stuk prettiger dan midden in een weiland, zeker als er ook nog eens tractors rijden. Gelukkig is er altijd wel een bosje, ergens onderweg. Maar van een café halverwege de route worden we veel blijer. Kunnen we meteen wat drinken en een taartje bestellen. De leukste ervaring was overigens een soort keet bij een boerderij waar we zelf koffie, thee of warme chocomelk konden pakken én waar een toilet aanwezig was. Zaten we midden in de weilanden blij verrast op twee tuinstoeltjes een partijtje gemoedelijk te genieten!
Uitdaging 4: Wanneer gaan we weer?Het doel in 2023 was: iedere maand een route lopen. Het eindresultaat in 2023 was: zes wandeldates. Cijfer: een 5, dus, al voelt het niet zo. Allereerst: onze wandeldates een onvoldoende geven is onmogelijk. Bovendien hebben we beiden een druk (gezins)leven en regende het echt heel vaak op de dag dat wij zouden lopen. Ik wil heus in weer in wind naar buiten, maar niet zo ver van huis ploeterend door de drek. Wandelen met droog weer is toch leuker.Wat we ook doen: altijd direct onze volgende wandeling plannen. Maar plannen zijn er om te wijzigen. En het maakt de uitdaging voor 2024 wat haalbaarder; weer zes routes lopen zou super zijn! We lopen overigens ook niet de vijftien kilometer per keer die we ons ten doel hadden gesteld. Tien kilometer past ons beter, met altijd een thee-break op wat voor manier dan ook. Vertrekken we vroeg, zijn we aan het begin van de middag weer thuis.
CadeautjeMet mijn zusje het Friese landschap doorkruisen in alle seizoenen vind ik echt een cadeautje. Ik heb heel veel zin in nog meer verkeerd lopen, weilandroutes tussen de koeien, romantische bruggetjes of verrassende steegjes, vergezichten op de dijk, de slappe lach en eindeloze gesprekken. Misschien gaan we hierna wel gewoon verder op het Groningse Kustpad. 💚
Deze Lentekrabbels lees je misschien ook graag:
Weergaven: 48