‘Lief zijn voor jezelf!’ We zeggen het vaak tegen een ander, maar te weinig tegen onszelf. Sowieso weten we vaak goed wat een ander nodig heeft, maar minder goed waar we zelf behoefte aan hebben. Terwijl zelfliefde nogal een basis is. Charlie Chaplin schreef er op zijn zeventigste verjaardag een gedicht over, al gaat ook het verhaal rond dat het gedicht afkomstig is uit het boek When I Loved Myself Enough van Kim Mcmillen. Het maakt de woorden niet minder wijs.
Toen ik van mezelf begon te houden
zag ik in dat mijn onrust en emotioneel lijden signalen zijn
dat ik niet leef in harmonie met mezelf
Nu weet ik: dat is authenticiteit
Toen ik van mezelf begon te houden
begreep ik hoeveel ik iemand kan kwetsen
als ik mijn verlangens opdring
zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp
voor was en de ander er niet klaar voor was
– zelfs als ík die ander was
Nu weet ik: dat is respect
Toen ik van mezelf begon te houden
verlangde ik niet langer naar een ander leven
en zag ik dat alles in de wereld om me heen
een uitnodiging is om me te ontwikkelen
Nu weet ik: dat is groei
Toen ik van mezelf begon te houden
begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben
en dat alles gebeurt op precies het juiste moment
ik kan dus rustig zijn
Nu weet ik: dat is zelfvertrouwen
Toen ik van mezelf begon te houden
stopte ik om elke minuut te vullen en
plannen voor de toekomst te maken
nu doe ik alleen dat waar ik blij van word
waar ik van houd en wat mijn hart laat zingen
op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo
Nu weet ik: dat is eenvoud
Toen ik van mezelf begon te houden
heb ik me bevrijd van alles wat niet goed voor me was:
voeding, mensen, spullen, situaties
en alles wat aan me trok, wat me weg leidde van mezelf
Eerst noemde ik het ‘gezond egoïsme’
Nu weet ik: dat is liefde voor jezelf
Toen ik van mezelf begon te houden
stopte ik met steeds mijn gelijk willen halen
en sindsdien merk ik steeds vaker
dat niets zwart of wit is
Nu weet ik: dat is bescheidenheid
Toen ik van mezelf begon te houden
wilde ik niet langer in het verleden leven en me geen zorgen
meer maken over de toekomst
Nu leef ik alleen in het moment
in het hier en nu, waarin alles gebeurt
en ik noem dat zijn
Toen ik van mezelf begon te houden
zag ik in dat mijn gedachten
met me aan de haal kunnen gaan en
me een naar gevoel kunnen geven
maar toen ik mijn hart liet spreken
werd mijn mind een waardevolle bondgenoot
Nu noem ik deze verbinding de wijsheid van het hart
Wanneer we van onszelf gaan houden
hoeven we niet langer bang te zijn voor confrontaties
met onszelf of met anderen
zelfs sterren botsen weleens
en daaruit worden weer nieuwe werelden geboren
Nu weet ik: dat is leven
Deze Lentekrabbels lees je misschien ook graag:
Weergaven: 178
Prachtig gedicht Tirza. Hier moet je op gezette tijden naar kijken en je eigen maken. Sorry, “moet je” moet “wil ik” zijn.
😉 Dankjewel! Je kunt er inderdaad iedere keer opnieuw iets uithalen.
Wat mooi van Charlie Chaplin..
Deze is om in te lijsten!
Ja, zeker weten! Uitprinten en een mooi plekje geven. 🙂