In dit boekenblog droom ik even terug naar afgelopen zomer. Schommelend in de hangmat, met mijn tenen in het zand aan zee of onderuitgezakt in onze loungebank in de tuin kon ik door het mooie weer veel buiten lezen. De boeken die ik hier met je deel raakten me stuk voor stuk, omdat ik niet kon stoppen met lezen, de tranen al stroomden op een kwart van het boek of ik hardop heb zitten lachen.

Tussen de Himalaya en de Hemel
Een aantal jaar geleden keken Yke en ik gebiologeerd naar Floortje naar het einde van de wereld. Floortje Dessing bezocht de toen negentienjarige Maggie in Nepal waar ze een weeshuis bouwde. Dit jaar verscheen het boek Tussen de Himalaya en de Hemel waarin Maggie haar verhaal vertelt. We lazen het boek niet minder gebiologeerd. Sterker nog: ik kon niet stoppen met lezen want ik moest weten wat er met de kleine Ravi was gebeurd, een van de 53 kinderen die ze adopteerde en veel te vroeg overleed.

Maggie haar verhaal begint op het moment dat ze aan de rand van een rivier in Nepal een jong meisje ziet die stenen aan het hakken is. Dat moet anders, dacht ze. ‘Liefde kan de wereld in een oogwenk veranderen,’ schrijft ze in haar boek. In de tien jaar die volgden bouwde ze een weeshuis, werd ze het hoofd van een organisatie die aan vijfhonderd kinderen in Nepal onderwijs biedt, reisde ze de wereld over om geld in te zamelen, om een van haar adoptiekinderen bij te staan tijdens een zware operatie en zag ze het meerdere keren even niet meer zitten. Het leven dat Maggie leidt lijkt een droom, maar is niet makkelijk. Daar schrijft ze openhartig over. Door al haar woorden sijpelt de liefde, voor wat ze doet, voor haar kinderen en voor de mensen in Nepal waarover ze met veel respect schrijft. Goed, ik kan een hele blog schrijven over dit boek, maar misschien moet je het zelf maar gaan lezen.

Omkijken naar morgen
Onverwacht werd ik nogal geraakt door Omkijken naar morgen van de Nederlandse auteur Wendy Brokers. Ik had niet eerder iets van haar gelezen en verwachtte een onschuldige, luchtige roman over de liefde. ‘De man voor wie je het hardst wegloopt, kan je toekomst in handen hebben,’ staat op de cover. Ik huilde al op een kwart van het boek. Een ervaring die Femke Martens, de hoofdpersoon in het boek, op haar zeventiende heeft meegemaakt komt in alle heftigheid naar boven als ze een paar jaar later in een burn-out belandt en wellicht de liefde van haar leven ontmoet. Maar hoe kan ze loslaten wat ze in haar jeugd heeft meegemaakt? Ik wil niet te veel verklappen, maar de toxische relatie waarin ze als puber belandt tekent haar voor de rest van haar leven, waardoor ze jarenlang geen liefde meer kan toelaten. Niet van haar familie, niet van haar vrienden en zeker niet van mannen. De worsteling om daar los van te komen, is in een prachtig verhaal beschreven. Een feelgoodroman, waarin ook zeker gelachen kan worden, met een boodschap.   

Een vraagteken is een half hart
In de bibliotheek zag ik Sofia Lundbergs Een vraagteken is een half hart op de boekentafel liggen. De titel en de cover spraken me meteen aan. De #1-bestseller uit Zweden stond erop. Ik las op de achterflap dat het verhaal zich afspeelde in New York en op het eiland Gotland in Zweden. Naar beide plekken wil ik nog eens toe, dus ik nam het mee en kwam terecht in een goed geschreven verhaal over wederom een heftige jeugdherinnering.

De Zweedse Elin Boals is een succesvolle fotografe in New York, maar ze verschuilt zich achter haar camera om de wereld buiten haar te houden en haar verleden achter zich te laten. Haar man trekt dat niet langer en verlaat haar, waarna het haar puberdochter is die haar terugbrengt naar Zweden, daar waar ze haar jeugd doorbracht. Het verhaal wordt afwisselend verteld in het heden (New York) en het verleden (Zweden) waardoor de spanning over wat er is gebeurd en het begrip over het gedrag van Elin mooi worden opgebouwd. De waarheid is niet altijd zoals je die zelf als herinnering hebt opgeslagen. Wederom een verhaal over liefde, maar ook over schaamte en schuld en hoe je daar uiteindelijk mee om kunt gaan.

Beter laat dan nooit
Wat wel een luchtige roman is, een verhaal dat vlot leest en waar je blij van wordt, is Beter laat dan nooit van Charlotte de Monchy. Ik was al fan van haar en blijf dat ook. De dialogen in haar verhalen zijn zo sterk, scherp en humoristisch. Ik heb weer hardop zitten lachen en las het boek in een keer uit. De Monchy heeft voor dit verhaal weer een aantal uitgesproken personages tegenover elkaar gezet, zoals de hippie-oma die in een huis woont op de rotsen van Cornwall. Ze ontmoet een nieuwe liefde en wil trouwen. Haar op het oog nogal zelfverzekerde en eigenwijze kleindochter Merle mag dat organiseren samen met James, de pestkop van het dorp die straks familie van haar wordt. In de jaren dat Merle haar oma en het dorp waarin ze opgroeide niet bezocht, blijkt James een heel ander leven te hebben geleid dan ze had verwacht. Ze maken nog steeds ruzie en vinden elkaar niet leuk, al denkt James’ dochter daar anders over. Het verhaal is feelgood, dus tja, drie keer raden wat er gebeurt. Maar als je opzoek bent naar een paar uur heerlijk leesplezier, dan kun je dit boek pakken.

Hoop is een kleine vogel
In een boekenblog zat ik dit boek voorbijkomen: Hoop is een kleine vogel van de Amerikaanse Susie Finkbeiner. Een boek met een prachtige cover en een mooie titel dat gaat over adoptie. Mindy is een van de drieduizend kinderen die tijdens de Vietnamoorlog werd verscheept naar het Westen en werd geadopteerd. Ze komt terecht in een Amerikaans gezin. In het boek wordt haar leven verteld door haar adoptievader, haar adoptiemoeder en haar zus. Alle drie verhalen spelen in een andere tijd, zodat je een compleet beeld krijgt van Mindy’s leven en inzicht krijgt in de verschillende rollen die haar familieleden in haar leven spelen. Voor mij was het een herkenbaar verhaal, ik was uiteraard meteen geïnteresseerd toen ik las dat het over adoptie ging. Het is ook zeker een mooi verhaal en goed opgebouwd, al moest ik me er af en toe wel even toe zetten om door te lezen. Maar wil je een verhaal lezen over adoptie en wat dat met een kind en haar adoptiefamilie doet, dan is dit verhaal zeker de moeite waard.