Achteraf ging het al mis toen onze kinderen de auto – een Volkswagen ID 4 Pro – ‘Heinrich’ doopten. Ik had het nooit moeten goedkeuren. Maar ze stelden eerst ‘Claus’ voor en daarna viel Heinrich wel mee, dacht ik. Maar ik mis Pierre, die heerlijke Franse die me paste als een jas. 

Ik was ook helemaal nog niet klaar voor een elektrische auto. Maar het ‘moest’, voor Ykes werk. Uiteraard: het bezit van onze auto is pure luxe en waarschijnlijk goed voor het milieu, maar o wat mis ik ons dieseltje soms. De ontberingen van een elektrisch rijder zijn namelijk niet ‘om ‘e nocht’ zoals we in Friesland zeggen. Ik som ze voor je op, mocht je elektrisch rijden overwegen. Beloof me dan wel dat je de hele blog leest, want Wens positieve punten over elektrisch rijden, die hij het afgelopen jaar opsomde in een presentatie voor Nederlands, neem ik ook mee, anders krijg ik ruzie thuis.

Waar het om gaat
Bij een elektrische auto draait het uiteindelijk allemaal om: 
1. Actieradius. 
2. Actieradius.
3. Actieradius.

De eerste keer dat we met onze elektrische auto naar het buitenland gingen, reed Yke met 106 kilometer per uur over de Franse snelweg. Ik vroeg hem of hij wel wist waar het gaspedaal in deze auto zat. Hij zei: ‘Actieradius. Zo kunnen we langer doorrijden.’
Dus, als de autoverkoper je vertelt dat jouw auto een actieradius heeft van wel 528 kilometer, dan vertel ík je dat ik op de kilometerteller van onze auto nog nooit iets met het getal 500 heb zien staan. En hoe kouder het wordt of hoe zwaarder beladen je rijdt, het getal op je dashboard wordt alleen maar lager.

Ontberingen
Maar goed, mijn ontberingen dus:
1. Je staat vaker bij een laadpaal dan je lief is. 
2. Sinds het ‘prijsplafond’ is dat niet meer bij de lader aan huis, want dan schiet je elektriciteitsgebruik pas echt door het plafond.
3. Langere ritten kun je niet ongepland maken: de auto moet vol genoeg zijn.
4. Als je dan tijdens een turnwedstrijd in Nijmegen denkt je auto te laden en bij terugkomst is er nul kilometer bijgekomen, dan moet je dus alsnog laden, of langzamer rijden – jazeker, dat verhoogt écht je actieradius – of je gaat net als ik de hele reis hoofdrekenen (beter leren hoofdrekenen is dus eigenlijk een voordeel van elektrisch rijden) om te bepalen of je bij de op een na laatste Mc Donalds alsnog moet laden of met een accu met nog twaalf kilometer op de teller de oprit op zult rijden, maar de grote vraag is dan of je de volgende dag de laadpaal nog haalt.
5. De gedachte dat je ’s nachts met spoed ergens naartoe moet zul je dan sowieso moeten blokken. Ik troost me met de gedachte dat bijna al mijn buren twee auto’s hebben en dat ik in zo’n geval er vast wel een mag lenen. 
6. Je gaat minder ver op vakantie. Misschien wel de grootste ontbering …

Vakantielaadstress
Vorige zomer besloten we niet naar de Italiaanse kust te rijden – wat we eigenlijk graag wilden – want met een elektrische auto gingen we daar misschien wel drie dagen over doen. Normandië leek beter overbrugbaar, zeker omdat we voor het eerst zo ver gingen met de elektrische auto. Maar toen bedacht Yke dat een volgeladen dakkoffer boven op de auto en een zwaar hangende kofferpak vol kampeerspullen heel veel van de actieradius vragen. Na die constatering leek het ons ineens een heel goed idee om in plaats van op luchtbedden in een snikhete tent in echte bedden in een appartement met zeezicht te verblijven.

In het dorp aan zee was een lader, godzijdank, dus we konden na een paar dagen met een volle accu door naar Bretange waar geen lader was in het dorp en we de auto, het netsnoer verstopt onder ons picknickkleed, hele dagen in de caravan oplaadden. Campings gefrustreerd omdat Nederlanders continu auto opladen in badkamer kopte de Telegraaf. We lazen het bericht en legden de krant beschaamd naast ons neer. Ik dacht nog even dat de campingeigenaar ons om die reden van het gas had afgesloten, maar de geiser bleek gewoon oud. Na tien dagen stroom tappen uit onze caravan konden we met een volle accu huiswaarts. 

Verder met de ontberingen
7. Je krijgt er tig pasjes en apps bij, omdat je onderweg dus laders moet zoeken en die zijn van allerlei verschillende merken en dus heb je verschillende pasjes nodig.
8. Als je op een bepaalde route – ik noem een willekeurige: naar Normandië – maar één laadpunt vindt onderweg, dan sta je daar dus in de snikhete zon met alle andere Nederlandse elektrische rijders die naar Normandië gaan. En nee, zo veel laadpalen zijn daar niet. En ja, dan kun je dus gerust drie keer naar het toilet én lunchen én dineren én je boek uitlezen.
9. Om die reden, reden we ook eens naar een lader ‘off track’, want we dachten slim te zijn. Op zoek naar die lader reden we nog een extra rondje door dat dorpje, ver van de snelweg, waar we zouden laden en ondertussen een ijsje zouden eten. Maar we zagen geen lader en de accu liep steeds verder leeg.
10. Nog erger: er staat ‘out of service’ op het scherm. Nu zijn wij, noem me gerust controlfreak – misschien is dát ook het hele punt waarom we geen relaxte elektrische rijders zijn schiet me nu te binnen – van het op safe spelen qua kilometers. Zodra er nog rond de honderd kilometer in de accu zit, zoeken we een laadpaal, voor dit soort gevallen dus. We ontmoetten ook eens een stel bij wie de laatste nul er op de teller niet meer bij stond … 

Out of service
Dat ‘out of service’ was afgelopen zomer een dingetje. Want ook al went elektrisch rijden echt – we reden deze zomer probleemloos van laadpaal naar laadpaal naar de Jura, toch een kleine duizend kilometer – je wilt wel dat die laadpalen dan ook een beetje meewerken. Het meest frustrerende wat ik tot nu toe heb meegemaakt is dat je zowaar meteen je auto kunt voorrijden en aankoppelen, dat het apparaat in één keer je pas accepteert, klikt (een heerlijk geluid van hoop) en begint te laden. Het lichtje springt op groen, mijn hart maakt een sprongetje van geluk en na zo’n vijfendertig seconden wordt alles rood en verschijnt in je scherm dat het opladen is mislukt vanwege een communicatieprobleem met de ‘car’.

Rustig blijven, is dan het advies. Dus, geduldig als we zijn probeerden we het nog een keer. En nog een keer. Hij laadde immers, ook al was het maar even. Een andere laadpaal dan? We verreden de auto een paar meter. Same action, same result. Zero kilometers erbij. ‘We kunnen ook laden bij Tesla,’ zei Yke, ‘via een app.’ Half uur later: schattige poging, maar mislukt. Dus reden we vierenvijftig kilometer doorrr naar een volgende laadplaats. Ander merk lader, zelfde verhaal. En nog eens negenenveertig kilometer door … waar we bij de zevende laadpaal eindelijk weer onze accu konden opladen. 

Voordelen van elektrisch rijden
Oké, ik begrijp het als je nu zegt: elektrisch rijden, dat is echt vréselijk. Maar … zoals beloofd Wens positieve punten:

• Op de lange, lange duur, schijnt elektrisch rijden goedkoper te zijn.

• Uiteraard is elektrisch rijden schoner voor het milieu: je gebruikt geen fossiele brandstoffen.

• Het schijnt ook dat elektrische auto’s een betere wegligging hebben.

• En ze zijn nieuw, dus voorzien van de nieuwste snufjes wat het rijden veiliger en comfortabeler maakt. Zo wordt mij heel vaak als ik iets zeg in de auto door de radio gevraagd: ‘Wat zei u?’ En op mijn dashboard verscheen afgelopen zomer: ‘Vermoeidheid geconstateerd. Zet uw wagen aan de kant.’ En dan is er nog een noodstop, die stopt als er een hond achter mijn auto langs rent, maar niet als ik achteruit tegen een laadpaal rijd vanwege … Je begrijpt het vast.

Ik wil hier nog wel aan toevoegen dat elektrisch rijden ‘goed voelt’. Zeker al die korte ritjes in de omgeving. En zoals ik al schreef: het laden went. En al die wandelingen van en naar de laders rondom ons huis kan ik ook wel waarderen; een verplichting om buiten te zijn en te wandelen. Nu hoop ik dat er nog iets gevonden wordt op het milieuvriendelijk vernietigen of hergebruiken van de accu’s, maar dat vertrouw ik de toekomst wel toe. 💚