365 Dagen Succesvol
Een paar weken ervoor had ik met vrienden een gesprek over wat ik wilde gaan doen nu ik mijn huis had opgeruimd en bijna drie maanden met mijn gezin over de wereld had gereisd. Het was inmiddels anderhalf jaar geleden dat ik ontslag had genomen van mijn betaalde baan. De vrienden tipten het boek 365 Dagen Succesvol van David de Kock en Arjan Vergeer (#aanrader #bestseller). Omdat ze er zo enthousiast over waren, haalde ik het meteen in huis en las het bijna in een keer uit. Bijna, omdat het niet alleen een leesboek is, je moet er ook iets mee doen en dus volgde ik trouw de dertien stappen op weg naar geluk & succes.

Dé vraag
Waar heb je spijt van of waar ben je jaloers op? Het was de vraag waarmee je je verlangen kon achterhalen. Alle doelen en dromen beginnen namelijk bij een verlangen. Dé vraag spookte een tijdje door mijn hoofd en toen wist ik het. Ik wilde potverdorie nu echt een boek gaan schrijven! In 2010 was ik al eens begonnen aan een boek over de adoptie van onze zoon Wen, maar nu zou ik echt doorzetten. Anderen konden het toch ook? En zo ontstond mijn nieuwe stip op de horizon.

Stappenplan maken
Een boek schrijven dus. Shit, dat durfde ik helemaal niet. En straks kwam ik bij Matthijs van Nieuwkerk aan tafel in DWDD, dat was echt té eng. Bovendien, ik zou het vast niet kunnen. Een ander doel zoeken leek een beter plan, maar ik deed het niet. Ik moest namelijk vijf grote stappen noteren die ik ooit moest ondernemen om mijn doel te realiseren. Ooit. Oké. Ooit zou ik moeten schrijven, schrijven, schrappen en herschrijven. En ik zou hulp moeten zoeken om een boek van goede kwaliteit te krijgen, mijn manuscript moeten opsturen naar een uitgever, cover, foto’s en opmaak boek moeten bepalen en natuurlijk aan boekpromotie moeten doen, eventueel met een blog. En toen kwam het: wat is de kleinste stap die je NU kunt zetten?

Schrijfopleiding zoeken
De eerste kleine stap die ik zette was veilig achter mijn computer een schrijfopleiding zoeken. Ondanks mijn jarenlange ervaring als marketing- en communicatiemedewerker leek een boek schrijven mij andere koek. Ik googelde op schrijfopleidingen, las van alles en wilde maar wat graag afhaken bij het zien van foto’s van grote groepen schrijvers in spé in kleine ruimtes met laptops voor hun neus. Ik kon helemaal niet schrijven in een groep als er op mijn vingers gekeken werd. Toch vond ik een opleiding die me geschikt leek. Bij de Schrijversacademie volgde je vier basismodulen met een start- en slotbijeenkomst per module en tussendoor leverde je opdrachten in via een online omgeving en kreeg je feedback. Ik zette door, meldde me aan en een paar dagen later bracht de postbode een doos vol boeken. Boeken! Ik dacht dat ik een schrijfopleiding ging volgen.

Lezen voor je ‘werk’
Het eerste boek dat ik begon te lezen was De wil en de weg van Jan Brokken over het schrijven van romans en verhalen. Ik las en las, als het even kon in de tuin, en dit was dus mijn nieuwe leven. Ik mocht interessante boeken lezen voor ‘mijn werk.’ Schrijven kon je wel degelijk leren, las ik, als je er aanleg voor had en over heel veel doorzettingsvermogen beschikte. Bloed, zweet en tranen, met kritiek kunnen omgaan, ploeteren, vallen en weer opstaan, dat was wat een schrijver te wachten stond. Kom maar door. En zo begon ik aan de schrijfopleiding. Bijna iedere dag probeerde ik ermee aan de slag te gaan en het grootste kwartje dat viel was dat je als schrijver van boeken verhalen wilt overbrengen. Dat was toch iets anders dan het doelgroepgericht schrijven dat ik tijdens mijn werk had gedaan. Ik zat hier goed.

Specialisatie
Na de basismodules koos ik voor de specialisatie Romans en korte verhalen schrijven. Mijn docent werd schrijfster Josha Zwaan en tijdens een eerste kennismakingsgesprek via Skype verwoordde ik voorzichtig mijn doel: ‘Na de specialisatie wil ik beslissen of ik het in mij heb om een roman te schrijven.’ Na de modules kreeg ik van haar het volgende terug: ‘Die roman gaat er komen. Iedere dag duizend woorden schrijven en over drie maanden ligt er een eerste versie.’ Ik kon er niet langer omheen.

In Hoe ik een boek schreef #deel 2 lees je hoe het verder ging.