Vandaag zijn Yke en ik dertig jaar samen. Een parelen relatie die impliceert dat we héél oud zijn, maar zo voelen we ons niet. Wat ik wel voel? Heel veel dankbaarheid en liefde. We waren zestien en zeventien destijds en kijk ons nou: grijs en kaal en een gezin met drie tienerkinderen. In deze blog a trip down memory lane.
Verliefd
1993 – Zestien en zeventien dus. We zaten beiden in vijf vwo, af en toe zelfs naast elkaar in dezelfde les en als het even kon ook naast elkaar in de bus naar school. Mijn moeder plakte deze foto voor me in een fotoboek en schreef daaronder: ‘Foto voor de schoolgids van Bogerman met de blouse aan van Yke Klaas.’ Vlinders everywhere, zoals je ziet. En toen mochten we ook nog samen op schoolreisje naar Parijs. Romantischer kon het niet.
Studeren
Samen studeren, op kamers gaan en knokken voor tentamens. Samen op stap gaan, werken en de wereld verkennen. Samen is alles leuker. Mijn enige probleem was dat ik continu met een toilettas in mijn tas van hot naar her vloog. Van Ykes studentenkamer naar die van mij, van het huis van zijn ouders naar dat van mij. Tot we samen gingen wonen in Groningen, ook al hadden we nogal uiteenlopende levens. Yke studeerde nog en was voorzitter van de studentenvoetbalvereniging, hij kwam wel eens thuis als ik alweer naar mijn werk ging. Konden we wel mooi samen ontbijten.
Eerste huis kopen
In december 2001 werden we voor het eerst grootgrondbezitters. Vijf jaar lang woonden we in een appartement op de begane grond, nabij het centrum van Utrecht. Wat hebben we genoten van de gezelligheid langs de grachten, de mogelijkheden van de stad en van het feit dat de rest van Nederland ineens zo dichtbij was. Echte dinky’s waren we en altijd onderweg. Maar hé, we woonden wel aan de Ooievaarhof …
Vader en moeder worden
Aan die Ooievaarhof in Utrecht werden we in 2005 dan ook ouders. Het is een cliché, maar natuurlijk wel een van de meest bijzondere momenten uit de afgelopen dertig jaar. We kregen een prachtige dochter die ondanks alle PSV support en Yke’s dreigementen – ‘Ze mag later nooit op hockey, want ik heb gezien hoe het er op die feestjes aan toe gaat’ – er lekker voor koos om te gaan hockeyen en dat nog steeds met veel plezier doet. Al snel na haar geboorte wilden we graag op een plek wonen met een tuin, meer rust en familie dichterbij en dus verkochten we ons appartement via Marktplaats en vertrokken we naar Joure.
Trouwen
Wie ‘Liefs uit China’ heeft gelezen weet dat trouwen niet op onze bucketlist stond, tot China de eisen voor het adopteren van een kindje aanpaste. Dertien jaar samen was ineens niet meer genoeg, we moesten twee jaar getrouwd zijn om een kindje te mogen adopteren. Dat we elkaar het jawoord gaven vierden we met Nynke Mirte in het Dolfinarium, Marrit groeide inmiddels in mijn buik. Daarna hebben we het alleen maar fijn gevonden om als getrouwd stel door het leven te gaan.
Adoptiereis China
In 2010 landden we voor het eerst in China, op glimmende tegels tussen duizenden Chinezen die als mieren door elkaar schuifelden. Wat een bijzondere reis! Wellicht waren we zonder Wen nooit in China gekomen en nu zijn we er al drie keer geweest. De mensen, het eten, het land, het is er allemaal even fijn hoewel we heus de minder mooie verhalen van China kennen. Maar China hoort nu bij ons en we houden van haar.
Wereldreis
In 2014 vertrokken we met z’n vijven voor bijna drie maanden naar Thailand, Australië – inclusief Tasmanië – en Hongkong. Onze wereldreis was een droom die uitkwam. De winter overslaan in Nederland, vrijheid, alle aandacht voor elkaar en de mooiste avonturen beleven. Ik raad het iedereen aan die hierover nadenkt. Wij hebben er in ieder geval nog steeds napret van.
Liefde voor sport
Op deze foto (2015) supporterden we SC Heerenveen. Sport is onze gezamenlijke hobby. Sport kijken dan. Onze televisie staat standaard op een sportwedstrijd. Hoewel we vroeger ‘gewoon’ voetbalden en volleybalden, zijn we qua sport wat meer de extremen op gaan zoeken. Yke rent marathons en ik zoek mijn beweging in wandelen en yoga, wat volgens Yke dan weer niet echt sporten is.
Familie
We zijn beiden gezegend met een lieve en grote familie. Helaas missen we wel al een aantal dierbaren, tegelijk zijn er nieuwe bijgekomen. We zien elkaar regelmatig. Als we met de hele familie bij elkaar zijn is dat druk en tegelijk fijn en waardevol. Ware rijkdom, zoals mijn ouders altijd zeggen en dagen met een gouden randje.
Trots en dankbaar
En nu zijn we hier. Dertig jaar na 4 december 1993. Getrouwd en wel met een heus gezin en rijk met vooral heel veel mooie herinneringen. Af en toe kan ik nauwelijks bevatten wat er in die tijd allemaal is gebeurd. Ik ben dankbaar voor wat we allemaal hebben beleefd en trots op het goede team dat we zijn. Op naar de volgende dertig jaar. ❤️
Deze Lentekrabbels lees je misschien ook graag:
Weergaven: 116
Wat super om te lezen! 30 jaar geleden… ik weet het nog en ja Parijs. Wat een rijkdom om zo jong al 30 jaar samen te zijn en een fantastisch gezin te hebben. Nog heel veel mooie jaren samen gewenst. Ik hoop op nog minimaal 40 jaar voor jullie…
Ja, zoveel rijkdom. En waar blijft de tijd. De foto’s van Parijs onlangs even opgezocht. Zo leuk!
Gefeliciteerd Tirza en Yke! Wat vliegt de tijd hé als je dit prachtige verhaal leest. Wat hebben jullie veel mogen meemaken. Alle geluk en gezondheid gewenst voor de volgende 30 jaar.
Dank je wel! En jij hebt het allemaal van dichtbij meegemaakt. 🤍