Vanaf de lila yogamat sloeg hij me gade, gehuld in zilver en zittend in de lotushouding. ‘Toe maar,’ moedigde de boeddha me aan.

Voorzichtig tilde ik mijn linkerknie omhoog, mijn rechter enkel wiebelde. Waar toverde ik in hemelsnaam mijn balans vandaan vandaag? Auto in, auto uit, boodschappen doen, blog schrijven, tandartsbezoek, eten koken; dat was mijn dag. Onrustig zweefden mijn armen door de ruimte. ‘Tsss,’ zei ik, om de spieren in mijn buik wat aan te spannen, mijn voet duwde ik stevig in de grond.

‘Steek je linkerbeen maar naar achteren,’ zei mijn yogadocent Mariëlle. ‘Kijk maar hoe ver dat voor jou lukt vandaag, alles is goed.’ Voorzichtig bewoog ik mijn romp naar voren, ik focuste op mijn mat. ‘De ene dag is de andere niet.’

De boeddha knipoogde naar me.

Ik glimlachte.

‘Dit is de vliegende draak,’ zei Mariëlle.

Serieus? Ik was de hele dag al aan het vliegen geweest. Het laatste waar ik zin in had vanavond was een pittige drakenserie.

Mijn linkervoet landde ver naar achteren op de mat, mijn beide handen plaatste ik aan de binnenkant van mijn rechtervoet.

‘Buig nu je ellebogen en kijk naar rechts.’

‘Pfff,’ pufte ik.

‘Jij kunt dit,’ zei de boeddha.

Ik strekte mijn armen en daarna mijn rechterarm naar het plafond.

‘Heel goed. De gedraaide draak. Zet nu je rechterarm weer neer en zwaai je rechterbeen de lucht in.’

Mijn schouders deden pijn nu al mijn gewicht erop leunde. Een zweetdruppel landde op het kale hoofd van de boeddha.

‘Nog even volhouden,’ zei hij.

Ik keek naar zijn rechterhand. Zijn duim en wijsvinger hield hij op elkaar, alsof hij zei: ‘Ziet er goed uit, Tirza.’

Ik stak mijn tong naar hem uit. Nooit zou mijn draak er zo goed uitzien als die van Mariëlle. Zo sierlijk. En zo zen.

Ik worstelde mijn rechterbeen onder mijn linkerbeen door, mijn linkerarm stak ik uit naar het plafond. Wie had deze onmogelijke houdingen ooit bedacht?

‘We gaan terug naar de draak met de staart. Steek je rechterbeen nog een keer de lucht in.’

Eerder dan me werd gevraagd stapte ik met mijn rechterbeen naar voren. Even rustte ik uit. Juist door die ingewikkelde houdingen liet ik de dag los, dacht ik. Dat was het hele idee.

Ik werd opnieuw een vliegende draak en staarde naar de bloemen op mijn yogamat. Ze sierden de buitenranden en mijn boeddha. Een zonnestraal scheen door het raam.

Fier kwam ik omhoog en tilde ik mijn linkerknie op. Mijn armen strekten zich rustig naast me uit.

‘Op een been kun je niet lopen,’ grapte de boeddha.

Lichter en opgewekter begon ik aan de volgende serie, op mijn andere been.

Foto is van Wesley Tingey via Unsplash