Eus bij DWDD
In aanloop naar de Boekenweek zat Özcan Akyol bij DWDD om te praten over zijn essay Generaal zonder leger. Nog voor het essay uitkwam scoorde hij al een relletje, ze vroegen deze schrijver niet voor niets nu het thema Rebellen & Dwarsdenkers is. Eus vraagt zich namelijk af wanneer het héle land weer eens kan sidderen na een publicatie die de vinger op de zere plek van onze samenleving legt. En dus deed hij dat zelf maar. Zo uitte hij kritiek op de literaire wereld die lezers indeelt in een groep lezers en een groep niet-lezers. Oké? Zul je misschien denken. Dus ook al lees ik veel, ik ben een niet-lezer omdat de boeken die ik lees door de ‘literaire wereld’ niet als literatuur worden bestempeld?  

Waarom ik literatuur ‘moest’ lezen
Eigenlijk wist ik al lang dat ik liever luchtige romans lees dan zware literatuur. En ik weet ook waarom: van luchtige romans word ik blij. Toen ik aan mijn schrijfopleiding begon vond ik echter dat ik ook maar eens literatuur moest lezen. Van lezen leer je schrijven was het credo. Zo las ik tijdens een zomervakantie in Zweden Laat me nooit alleen van Ishiguro over een groep gekloonde mensen die hun organen moesten afstaan. Het boek greep me absoluut, maar ik had daarna ook last van een naar onderbuikgevoel. Datzelfde gebeurde me bij Tirza van Grunberg dat ik na jaren eindelijk eens uit de kast pakte. Ik begrijp wel waarom het een goed boek is, het leest ook lekker weg, maar na het lezen van de laatste bladzijde bleef ik achter met buikpijn. Misschien is dát waarom het literatuur is, maar ik sla liever een boek dicht met een goed gevoel.

I ♥ chicklit*
Volgens de literaire wereld ben ik dus een niet-lezer omdat ik hou van de humor van Sophie Kinsella en de landschapsbeschrijvingen van Sante Montefiore. Momenteel ben ik net als miljoenen andere lezers gegrepen door De Zeven zussen-serie van Lucinda Riley. Het vierde boek, Parel, heb ik net uit en wow, wat een mooi boek. Het verhaal nam me mee naar Thailand en Australië waar zich een prachtig liefdesverhaal afspeelde dat me iets leerde over de geschiedenis van de Aboriginals en hun kunst. Ik ging met de personages mee op reis van het zonnige Broome naar Alice Springs, leerde over moed en lef en hoe je bij jezelf kunt thuiskomen. Het boek liet me achter met verwondering, blijdschap en inspiratie om ooit zelf zo’n mooi verhaal te schrijven.   

Literatuur versus chicklit
Literatuur is volgens Wikipedia een geschrift dat gewaardeerd wordt als kunstwerk. Ik waardeer de chicklits die ik lees als kunst. Schrijvers van literatuur zouden over een groter taalvermogen beschikken, ingewikkeldere zinnen kunnen maken en vernuftigere constructies voor hun structuur bedenken, maar de grootste groep lezers is vrouw en vrouwen lezen graag vrouwenromans. Misschien omdat de schrijftechniek van chicklit schrijvers eerste klas is, las ik eens. Of omdat ze je vanaf de eerste pagina het verhaal in slepen. Wat ze in ieder geval doen is je achterlaten met een goed gevoel. 

*Chicklit is de afkorting van Chick Literature. LITERATUUR voor vrouwen dus.